Χαρούμενη χειροτεχνία

Αυτό το καιρό με έχει πιάσει μια καλλιτεχνική ανησυχία αλλά και τρελή όρεξη στο να φτιάχνω πράγματα, και έτσι αποφάσισα να κάτσω να φτιάξω ένα-δύο πραγματάκια για το δωμάτιο του μικρού μπέμπη. 

Το πρώτο project που έφτιαξα ήταν ένα κρεμαστό κούνιας, με θέμα τα αερόστατα. Την ιδέα αλλά και το σχέδιο το είχα βρει εδώ, απλά άλλαξα λίγο τα μεγέθη και τα σχέδια στα αερόστατα. Είχε αρκετή δουλειά, δεν θα πω ψέματα, γιατί έκατσα και τα έραψα όλα στο χέρι. Βέβαια είχα δανειστεί και μια ραπτομηχανή από μια φίλη μου αλλά δεν με βοήθησε, γιατί κάποια υφάσματα ξεφτίζανε. Και ιδού το τελικό αποτέλεσμα.

Το δεύτερο project που έφτιαξα ήταν για τις πόρτες, ώστε να μπορώ να αφήνω ανοιχτά και να μην φοβάμαι ότι μπορεί να κλείσουν απότομα και να κάνουν θόρυβο. Αυτά ήταν πολύ πιο εύκολα και εδώ με βοήθησε η ραπτομηχανή Το μόνο που είχα να κάνω είναι κάτσω να μετρήσω την απόσταση από πόμολο σε πόμολο και να υπολογίσω πόσο ύφασμα και λάστιχο χρειαζόμουν. 

Τα Happy Mail που έφτασαν στα χέρια μου

Είναι καιρός να σας δείξω τους φακέλους που έλαβα και εγώ από αυτή την ανταλλαγή αλληλογραφίας. Περίμενα να έρθει και ο τελευταίος, αλλά μιλώντας με τον φίλο μου τον Χάρη, μου είπε ότι τελικά δεν θα μπορέσει να τα στείλει από Αγγλία γιατί το αγγλικό ταχυδρομείο θέλει 15 λίρες για τα δικά του και άλλες 15 λίρες για της Όλγας, και έτσι θα τα στείλει πακέτο με το δώρο της βαφτιστήρας του.

Λοιπόν ας ξεκινήσω: 

Ο πρώτος φάκελος που έλαβα ήταν από την Δέσποινα. Ένας ρομαντικός φάκελος, με δαντέλα και λεβάντα και βουλοκέρι από έξω για να κλείσει.

Ο δεύτερος φάκελος ήταν από την Αντωνία. Ένας ταξιδιάρικος φάκελος, με τις πυραμίδες της Αιγύπτου ζωγραφισμένες πάνω στο φάκελο και από την πίσω μεριά μια φράση "to live is to travel". Μέσα, ένα μικρό σημείωμα με λίγα λόγια για την ίδια και ένα μικρότερο φάκελο που είχε μέσα τη σημαία της Αιγύπτου.

Ο τρίτος φάκελος ήταν από την Μαρία. Ένας φθινοπωρινός φάκελος με μια δόση γλύκας. Από την μπροστινή πλευρά έχει στοιχεία φθινοπώρου και ένα cupcake (αχ, γλυκό!), και από πίσω είχε ένα πολύ ωραίο κλείσιμο. Μέσα είχε γράψει ένα γράμμα και έλεγε κάποια πράγματα για τον εαυτό της, αλλά και το πώς βρήκε το Happy Mail. 

Και ο τέταρτος αναμένετε όπως είπα και παραπάνω.

Το Happy Mail είναι εδώ!!!

Το Happy Mail είναι η ελληνική έκδοση του Elevated Envelopes, που έχω αναφέρει σε προηγούμενες αναρτήσεις. To ξεκίνησε η φίλη μου Ελένη, έχοντας πάρει μέρος μια φόρα στο ξένο και ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που είπε να κάνει κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα. Για αρχή, τουλάχιστον, στέλνουμε μόνο εντός Ελλάδος , βέβαια ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να εξελιχθεί όλο αυτό. 

Μας είχε χωρίσει σε ομάδες των 6 ατόμων, οπότε έπρεπε να φτιάξουμε 5 φακέλους. Είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 10 θέματα και εγώ διάλεξα το θέμα "Χώρες του Κόσμου". Κάθε φάκελος είχε μια διαφορετική χώρα, το κριτήριο που είχα για να διαλέξω ήταν ότι ήθελα να βάλω χώρες στις οποίες είχα πάει και χώρες που θα ήθελα να πάω. Και έτσι οι χώρες που διάλεξα ήταν: Λονδίνο, Παρίσι, Άμστερνταμ, Νέα Υόρκη και Κουάλα Λουμπούρ (στις τρεις πρώτες έχω πάει στις άλλες δύο όχι ακόμα).

Για τον φάκελο έκατσα και έραψα σε χαρτί το περίγραμμα των πιο γνωστών αξιοθέατων της κάθε πόλης και μετά τον έφτιαξα σε φάκελο. Η κλωστή για κάθε χώρα ήταν διαφορετικό χρώμα έτσι για να φαίνεται, στο σύνολο των φακέλων, πιο χρωματιστό (θα δείτε φωτό παρακάτω). 

Για μέσα έκατσα και τύπωσα σε φωτογραφικό χαρτί ένα γνωστό μέρος της κάθε χώρας και το κόλλησα σε χαρτί, ώστε από πίσω να μπορέσω να το φτιάξω και φαίνεται όπως είναι ένα καρτ ποστάλ. Σε ένα άλλο χαρτί έφτιαξα σε κοπτικό των ίδιων αξιοθέατων που είχα βάλει στο φάκελο και από κάτω έγραψα λίγα λόγια για εμένα και το τρόπο κατασκευής του φακέλου.

Στο τέλος έριξα κλήρο για να δω σε ποιον θα στείλω τι, γιατί δεν ήθελα να "κλέψω" και να βάλω σε γνωστούς μου αυτά που μου άρεσαν περισσότερο.

Αν σας άρεσε όλο αυτό και θέλετε να συμμετάσχετε μπορείτε να μπείτε εδώ και εδώ και να δηλώσετε συμμετοχή για την επόμενη ανταλλαγή. 

Λονδίνο

Άμστερνταμ

Νέα Υόρκη

Παρίσι

Κουάλα Λουμπούρ

Mommy to be

Έτσι ξαφνικά, με ένα τεστ εγκυμοσύνης μάθαμε ότι είμαι έγκυος.

Ευτυχώς μέχρι στιγμής είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, χωρίς εμετούς και αδιαθεσίες. Αφού μέχρι να το πάρω χαμπάρι ότι είμαι έγκυος (λόγω άστατου κύκλου τους τελευταίους μήνες) πήγαινα γυμναστήριο κάθε μέρα εκτός από Σαββατοκύριακο, και έκανα ότι πιο αερόβιο υπήρχε με πρώτο βέβαια το Zumba, αυτό δεν το έχανα με τίποτα (α ρε, Χρύσα με έκανες φανατική Zumbίτσα). Από τη στιγμή που το έμαθα σταμάτησα το γυμναστήριο, εντολή του γιατρού μου, αλλά που θα πάει όταν μπορέσω θα ξαναρχίσω.

Μετά ήρθε το καλοκαίρι που κάθε Σαββατοκύριακο πηγαίναμε για μπάνιο στη θάλασσα, από τις 11 το πρωί με 5 το απόγευμα, με την καλή παρέα της Αναστασίας και της Σοφίας. Ήταν το καλύτερο μου, μιας και έχω μια λατρεία με τη θάλασσα. Από την άλλη ο καλός μου δεν είναι και πολύ φανατικός αλλά μου έκανε την χάρη φέτος και καθόταν χωρίς να παραπονεθεί (νομίζω ότι σιγά σιγά τον έκανα να του αρέσει). Πήγαμε λίγες μέρες διακοπές, μιας και έπρεπε να κάνουμε και λίγο οικονομία λόγου μωρού. Τέσσερις μέρες στην Καλαμάτα, στον αδερφό μου και την οικογένεια του, και μια εβδομάδα στην εξωτική Άκολη, με τον Χάρη, την Όλγα και την Μήνα (thank you quys για την φιλοξενία, περάσαμε καταπληκτικά).

Επιστροφή από διακοπές και έπρεπε να κάνω τις κλασσικές εξετάσεις που κάνουν στην 26 εβδομάδα. Αχ, αυτή η καμπύλη ζαχάρου, δεν την γλίτωσα τελικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι έχω διαβήτη κύησης και ότι πρέπει να κάνω διατροφή για να μπορώ να το ελέγχω και να μην χρειαστεί να κάνω ινσουλίνη. Εκεί που έλεγα ότι θα έπαιρνα κάποια κιλά στην εγκυμοσύνη τώρα είμαι σε διατροφή και δεν έχω πάρει τίποτα.

Βρίσκομαι πλέον στον 7ο μήνα και ο μικρός έχει αρχίσει να μην πολύ χωράει και κάθε του κίνηση γίνεται αντιληπτή όχι μόνο σε μένα αλλά και στους γύρω μου, μιας και η κοιλιά κάνει κάποια εξογκώματα που και που.

Έχουμε ξεκινήσει και κάνουμε βόλτες σε όλα τα παιδικά καταστήματα για τα διάφορα πραγματάκια που θα χρειαστούμε με τον ερχομό του μικρού. Έχω βρει ένα forum που λέει σε ποιες εταιρίες να στείλεις e-mail για να σου στείλουν δειγματάκια από διάφορα προϊόντα περιποιήσεις του μωρού αλλά και της μαμάς. Επίσης υπάρχουν και κανένα δύο καταστήματα που σου δίνουν δωράκια, χωρίς να σε υποχρεώνει να αγοράσεις κάτι από εκεί. Και έτσι μέχρι στιγμής μου έχουν δώσει ένα μαξιλάρι θηλασμού, μια πιπίλα με κλιπ δεσίματος, μια θήκη πιπίλας, ένα σετ βούρτσα-χτένα, μια κουδουνίστρα και ένα μασητικό. Έχω και σκοπό να φτιάξω και κάτι μικροπράγματα για το δωμάτιο του μικρού (θα κάνω ανάλογο post, μόλις τα έχω έτοιμα).

Τελικά αν δεν περάσεις από το στάδιο της εγκυμοσύνης δεν, νομίζω ότι, μπορεί κανείς να καταλάβει ακριβώς τι είναι αυτό περνάει μια γυναίκα, τι συναισθήματα έρχονται και φεύγουν και πόσο αρχίζει και σκέφτεται διαφορετικά για κάποια πράγματα.

Εύχομαι να μεγαλώσει καλά το μικρουλίνη μέσα στη κοιλίτσα μου για αρχή, και μετά όταν έρθει σε αυτόν το "μαγικό" κόσμο που ζούμε να μπορέσω να το προστατεύσω όσο καλύτερα μπορώ από τα αρνητικά πράγματα που μας περιβάλλουν. Ελπίζω να είμαι καλή μανούλα.

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα πριν από 2 χρόνια παντρεύτηκα τον άντρα της ζωής μου, θα μου πεις ότι λέω μεγάλη κουβέντα αλλά έτσι νιώθω. Περνάει γρήγορα ο καιρός, πότε πέρασαν αυτά τα 2 χρόνια δεν ξέρω, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θα ήθελα κανένα άλλον δίπλα μου.

Αγάπη μου Χρόνια μας Πολλά!!! Να τα εκατοστήσουμε και να είμαστε πάντα έτσι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι.

#ezisa_tin_epoxi_pou

Αυτό το ποστ είναι εμπνευσμένο από το blog της Μαίρης Συνατσάκης. Μου άρεσε η ιδέα και ήθελα να γράψω κάτι ανάλογο. Κάποια είναι από το twitter και κάποια είναι δικά μου.

Έζησα την εποχή που:

• για να πάρει η μάνα μου τηλέφωνο έβγαινα από το internet
• όταν μιλούσαμε για δίσκο εννοούσαμε το βινύλιο, τώρα μιλάμε για σκληρό δίσκο και σε λίγα χρόνια θα μιλάμε μόνο για ιπτάμενο
• που το σταθερό τηλέφωνο είχε 7 ψηφία
• το 1986 κέρδισε η Εθνική Ελλάδος για πρώτη φορά στο Eurobasket και βγήκαμε στους δρόμους για να το γιορτάσουμε
• έπαιρνες το μηδέν για να ακούς τον άλλον καλύτερα
• όταν είμασταν παιδιά παίζαμε στου δρόμους (κρυφτό, κυνηγητό, μήλα κ.α.)
• παιχνιδάδικο ήταν το ΜΙΝΙΟΝ
• κάναμε φράντζα κοκοράκι
• ήταν της μόδας τα φλαϊ και οι βέρμαχτ
• όταν ερχόταν κάποιος αεροπορικώς τον ρωτούσες σε ποιό αεροδρόμιο
• την τελευταία μέρα στο σχολείο παίζαμε μπουγέλο
• τα γλειφιτζούρια στο κέντρο είχαν τσίχλα
• της Candy-Candy, Thandercats και Transformers
• τα λεφτά ήταν σε δραχμές
• διαβάζαμε ΜΑNΙΝΑ και ΚΑΤΕΡΙΝΑ
• του Commodore 64
• ήξεραν τι να κάνουν με μια κασέτα και ένα στυλό
• τα μηνύματα στα κινητά έπαιρναν 160 χαρακτήρες
• τα παιδάκια ήξεραν τι είναι το "τσαντάκι του Sport Bill"
• βλέπαμε του "Κουτιού τα Παραμύθια" και τη "Φρουτοποία"
• υπήρχαν τα Wendy's και το θεϊκό smoothies
• φορούσαμε φαρδιά πουκάμισα και από πάνω μια φαρδιά ζώνη από έξω από το παντελόνι
• κλεινόμασταν στο σπίτι για να δούμε την εκπομπή "Παιχνίδια χωρίς σύνορα"
• παρακαλούσαμε τον εκφωνητή να μην μιλήσει πάνω στο τραγούδι για να το γράψουμε σε κασέτα
• υπήρχαν μόνο τα κρατικά κανάλια στη τηλεόραση
• κάναμε συλλογές από διάφορες χαρτοπετσέτες και χαρτιά αλληλογραφίας
• κολλάγαμε αυτοκόλλητα σε άλμπουμ και αν είχαμε κανένα διπλό το ανταλλάσσαμε για κάποιο που δεν είχαμε.

Αχ, τι ωραίες αναμνήσεις και εποχές.

Lucky 2013

Αυτό είναι το θέμα που διάλεξα να κάνω για τη τρίτη ανταλλαγή φακέλων του Elevated Envelope. Η Tara, η διοργανώτρια, μας έστειλε μια λίστα με διάφορα θέματα μιας και δεν τις είχαμε πει ποιο θέμα θέλουμε. Είχαμε ένα μήνα να τα φτιάξουμε από τη στιγμή που θα μας έστελνε το e-mail. Με έβαλε σε ένα γκρουπ τον 10 ατόμων και έτυχε μέσα σε αυτό να είναι και η φίλη μου Ελένη, η οποία έχει γράψει και εκείνη ανάλογη ανάρτηση, μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ.

Είχα ξεκινήσει από νωρίς να κάνω προσχέδια για αυτό που θα έφτιαχνα αλλά στο τέλος καθυστέρησα 2 εβδομάδες να τα στείλω γιατί όλο και πρόσθετα πραγματάκια στο φάκελο μου. Αποφάσισα να φτιάξω ένα τρίφυλλη με τέσσερα πέταλα μιας και είναι τυχερό. Έκοψα πράσινα φύλλα κανσόν σε σχήμα τριφυλλιού το οποίο όταν το δίπλωνες με το σωστό τρόπο σχημάτιζε μια καρδιά. Αυτό μου πήρε λίγη ώρα για να μπορέσω να βρω τον τρόπο αλλά μιας και το βρήκα μετά ήταν εύκολο.

Από τη μέσα πλευρά, σε κάθε φύλλο έγραψα, λίγα λόγια για εμένα, πώς λέγεται το “Lucky 2013” σε διάφορες γλώσσες, δύο αποσπάσματα που περιείχαν τις λέξεις τύχη και αγάπη και στο τελευταίο φύλλο έγραψα με μεγάλα γράμματα το θέμα μου και το περικύκλωσα με μια τεχνική που λέγεται “zentangles”.

Από την έξω πλευρά έγραψα τη φράση «Μην κρίνεις το βιβλίο από το εξώφυλλο» και σε μια μικρή παρένθεση από κάτω έγραψα «στη περίπτωση αυτή μια καρδιά». Το οποίο πάλι περικύκλωσα τον ελεύθερο χώρο με την ίδια τεχνική.

Τη καρδιά την τοποθέτησα μέσα σε ένα διαφανές φάκελο με 5 πιο μικρά τριφύλλια. Σφράγισα τον φάκελο με αυτοκόλλητο χαρτί και επάνω κόλλησα τα γραμματόσημα, τα οποία είχα πάρει από πριν για να ξέρω πόσο χώρο θα χρειαστώ, και έγραψα τη διεύθυνση. Και εκεί έκανα ένα μικρό σχέδιο zentangle.

Συνολικά έφτιαξα 12 φακέλους, τους οποίους τους 9 έστειλα στο γκρουπ μου και τους άλλους 3 σε κάποιες φίλες που απέκτησα μέσω αυτή της ανταλλαγής φακέλων.

Η μέσα πλευρά του τριφυλλιού.

Η εξωτερική πλευρά του τριφυλλιού

Έτοιμα για να φύγουν.

Ένας χρόνος Blog

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησα αυτό το blog. Ναι μπορεί να μην γράφω συχνά, αλλά το έχω στο μυαλό μου. Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στη ζωή μου από τότε που το ξεκίνησα. 

Ακόμα ψάχνω για δουλειά. Στα μαθήματα χειροτεχνίας πάω και επίσης το γυμναστήριο έχει αρχίσει να γίνεται τρόπος ζωής, αν δεν πάω τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα κάτι με χαλάει. Βέβαια θα πεις ότι με το να πηγαίνω τόσο συχνά θα πρέπει να έχω και ένα σώμα "φέτες", το οποίο δεν ισχύει και απόλυτα. Έχω δει αρκετή διαφορά, έχει αρχίσει να σφίγγει και να δυναμώνει το σώμα μου και επίσης έχω πλέον περισσότερη αντοχή. 

Πάντως σε αυτόν τον χρόνο έχω κάνει διάφορα πραγματάκια για το σπίτι, που τα είχα αφήσει λόγο δουλειάς και έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Κατάφερα και έβαλα τις φωτογραφίες του γάμου μου στο άλμπουμ, ναι ναι μετά από ενάμιση χρόνο παντρεμένη, έχω βάλει όλες τις κάρτες στο βιβλίο ευχών. Επίσης όλα τα δώρα που έκανα φέτος τα Χριστούγεννα ήταν handmade από εμένα. Κουράστηκα αλλά το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ και ελπίζω και αυτοί που τα πήραν να τους άρεσαν και τα ευχαριστηθούν.

Το τέλος του 2012 και η αρχή του 2013

Το 2012 ήρθε και πέρασε, και μας έβαλε ένα ακόμα χρόνο πάνω στο κεφάλι μας. Ξεκίνησε με μια απόλυση και ένα "ωχ, τι θα κάνω τώρα", Φρεσκοπαντρεμένη, μόλις 6 μήνες έγγαμη, και με ένα άγχος πώς θα ξεκινήσω τη δική μου οικογένεια, τώρα που μόνο ένας να έχει δουλειά.

Έχοντας πλέον πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια μου, είπα να ξεκινήσω το δικό το blog, το οποίο θα γράφω ότι με απασχολεί και με ενδιαφέρει. Βέβαια περίμενα να είχα γράψει πιο πολλά post από ότι έχω γράψει, αλλά δεν πειράζει έχω ακόμα καιρό να το συνηθίσω.

Από δουλειά δεν παίζει ακόμα τίποτα. Δεν θυμάμαι πόσα βιογραφικά είχα στείλει μέσα στο 2012 και στοίχημα αν πήγα σε 5 συνεντεύξεις. Είναι απίστευτο πόσες λίγες αγγελίες είχαν για το κομμάτι της γραφίστικης, και 1 στις 5 ήταν για εξωτερικός συνεργάτης. Δεν ξέρω, βλέπουν τα χρόνια προϋπηρεσίας και την ηλικία μου, και σκέφτονται ότι θα ζητήσω τρελά λεφτά. Ξεκίνησα μαθήματα web design μήπως και αλλάξω λίγο κατεύθυνση, αλλά και εκεί τζίφος.

Αρχές του χρόνου ξεκίνησα να πηγαίνω σε μαθήματα χειροτεχνίας και έτσι γέμισε λίγο ο χρόνος μου με ενδιαφέροντα πραγματάκια, και ευτυχώς που είχα κάτι να κάνω γιατί δεν θα άντεχα να είμαι μόνη μου όλα τα πρωινά και να έχω να κάνω μόνο δουλείες για το σπίτι. Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω κάτι με τα χέρια μου και τώρα με τα μαθήματα αυτά είναι ότι πρέπει.

Το γυμναστήριο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου και ειδικά η Zumba. Πήγαινα, αλλά και ακόμα πηγαίνω, σε όλες τις ώρες που έχει Zumba στο γυμναστήριο. Επίσης, ακολουθούσα και στα περισσότερα Zumbathons που γινόντουσαν για καλό σκοπό.

Το Μάρτιο πήγα ένα ταξίδι στην Ολλανδία, για να κάνω παρέα στον άντρα μου που έπρεπε να πάει για εκπαίδευση για τη δουλειά του. Ωραία ήταν, γιατί κάτσαμε περίπου 2 εβδομάδες και έτσι είδαμε και κάποια άλλα μέρη εκτός από το Άιντχοβεν. Το Πάσχα κατεβήκαμε οικογενειακώς στην Καλαμάτα για δούμε τον αδερφό μου και τις ανιψιές μου. Το καλοκαίρι πήγαμε μια εβδομάδα Αιδηψό στην κουμπάρα μας, τέσσερις μέρες Καλαμάτα στον αδερφό μου και τρεις μέρες Αριδαία για τον γάμο ενός φίλου μου.

Το τέλος του 2012, ήρθε και έκλεισε με πολλές χειροτεχνίες, μιας και όλα τα γυναικεία δώρα ήταν χειροποίητα. Τα αντρικά ήταν αγοραστά, μικρής αξίας αλλά χρήσιμα για τον καθένα. Περάσαμε πολύ ωραία και φάγαμε πολύ. Ευχαριστήθηκα τις ανιψιές μου και τον αδερφό μου, μιας και ήρθαν να περάσουν τα Χριστούγεννα μαζί μας. Μου λείπει συνέχεια ο αδερφός μου, αλλά έχουν έρθει έτσι τα πράγματα που δεν μπορούμε να είμαστε τόσο κοντά ώστε να τους βλέπω συχνά.

Το 2013, ελπίζω να είναι καλύτερο από το 2012. Να έχουμε την υγεία μας πάνω από όλα, γιατί είναι κάτι που θεωρούμε δεδομένο και δεν θα έπρεπε. Να είμαστε ευτυχισμένοι με τα πράγματα και τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας και αν υπάρχει κάτι ή κάποιος που μας στεναχωρεί να το διώξουμε μακριά. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας αλλά και με τους γύρω μας. Να έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε με τον απέναντι μας και να μην φοβόμαστε αν θα φύγει ή όχι μόλις ακούσει κάτι που δεν θα του αρέσει, αν φύγει δεν αξίζει να είναι δίπλα μας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!