Αυτό το ποστ είναι εμπνευσμένο από το blog της Μαίρης Συνατσάκης. Μου άρεσε η ιδέα και ήθελα να γράψω κάτι ανάλογο. Κάποια είναι από το twitter και κάποια είναι δικά μου.
Έζησα την εποχή που:
- για να πάρει η μάνα μου τηλέφωνο έβγαινα από το internet
- όταν μιλούσαμε για δίσκο εννοούσαμε το βινύλιο, τώρα μιλάμε για σκληρό δίσκο και σε λίγα χρόνια θα μιλάμε μόνο για ιπτάμενο
- που το σταθερό τηλέφωνο είχε 7 ψηφία
- το 1986 κέρδισε η Εθνική Ελλάδος για πρώτη φορά στο Eurobasket και βγήκαμε στους δρόμους για να το γιορτάσουμε
- έπαιρνες το μηδέν για να ακούς τον άλλον καλύτερα
- όταν είμασταν παιδιά παίζαμε στου δρόμους (κρυφτό, κυνηγητό, μήλα κ.α.)
- παιχνιδάδικο ήταν το ΜΙΝΙΟΝ
- κάναμε φράντζα κοκοράκι
- ήταν της μόδας τα φλαϊ και οι βέρμαχτ
- όταν ερχόταν κάποιος αεροπορικώς τον ρωτούσες σε ποιό αεροδρόμιο
- την τελευταία μέρα στο σχολείο παίζαμε μπουγέλο
- τα γλειφιτζούρια στο κέντρο είχαν τσίχλα
- της Candy-Candy, Thandercats και Transformers
- τα λεφτά ήταν σε δραχμές
- διαβάζαμε ΜΑNΙΝΑ και ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- του Commodore 64
- ήξεραν τι να κάνουν με μια κασέτα και ένα στυλό
- τα μηνύματα στα κινητά έπαιρναν 160 χαρακτήρες
- τα παιδάκια ήξεραν τι είναι το "τσαντάκι του Sport Bill"
- βλέπαμε του "Κουτιού τα Παραμύθια" και τη "Φρουτοποία"
- υπήρχαν τα Wendy's και το θεϊκό smoothies
- φορούσαμε φαρδιά πουκάμισα και από πάνω μια φαρδιά ζώνη από έξω από το παντελόνι
- κλεινόμασταν στο σπίτι για να δούμε την εκπομπή "Παιχνίδια χωρίς σύνορα"
- παρακαλούσαμε τον εκφωνητή να μην μιλήσει πάνω στο τραγούδι για να το γράψουμε σε κασέτα
- υπήρχαν μόνο τα κρατικά κανάλια στη τηλεόραση
- κάναμε συλλογές από διάφορες χαρτοπετσέτες και χαρτιά αλληλογραφίας
- κολλάγαμε αυτοκόλλητα σε άλμπουμ και αν είχαμε κανένα διπλό το ανταλλάσσαμε για κάποιο που δεν είχαμε.
Αχ, τι ωραίες αναμνήσεις και εποχές.