Πάει καιρός που έχω να μπω στο blog μου για να γράψω κάτι. Η αλήθεια είναι ότι οι μέρες μου περνάνε τόσο γρήγορα και δεν έχω χρόνο να κάτσω να γράψω αυτά που θέλω. Ο μικρός μου έχει κλείσει κιόλας τους 8 μήνες, και μπορεί η κάθε μέρα να είναι μια ρουτίνα αλλά είναι τόσο ωραία που δεν θα ήθελα να το αλλάξω με τίποτα.
Έχω τόσα στο μυαλό μου αυτό το καιρό που στον ελεύθερο μου χρόνο, ο οποίος είναι όταν κοιμάται, προσπαθώ να τα ολοκληρώσω. Έχω βάλει μπρος για την βάφτιση του, όλα θα γίνουν από τα χεράκια τα δικά μου και της νονάς. Και μετά από αυτό έχουν σειρά τα γενέθλια του, που εκεί έχω σκοπό να κάνω κάποια πραγματάκια.
Μερικές μέρες με πιάνει μια απελπισία και απογοήτευση, αλλά όταν μου σκάει ένα χαμόγελο και ένα φιλί, ξέρεις από αυτά που δίνουν με ανοιχτό το στόμα και σε γεμίζουν σάλια, τα ξεχνάω όλα και λέω πόσο τυχερή είμαι, που έχω έναν σύζυγο να με αγαπάει και να μου προσφέρει ότι καλύτερο μπορεί αλλά και ένα υγιέστατο μικρό.
Θα φτιάξουν τα πράγματα!!!