Ελληνικό αέρα για 2 εβδομάδες

Έφτασε και ο καιρός να κατέβουμε Αθήνα, για 2 εβδομάδες. Μετά από 3 μήνες για εμένα και τον Φίλιππο, και 6 μήνες για τον Μάνο είπαμε να πάμε να πάρουμε λίγο από τον ελληνικό αέρα. Να δούμε συγγενείς και φίλους, που μας είχαν λείψει πολύ.

Ο μικρός μας ρώταγε συνέχεια τις τελευταίες μέρες πριν φύγουμε, πότε θα πάμε στον παππού και στη γιαγιά. Το καλύτερο μου ήταν, όταν το πρωί που πετάγαμε και τον ξυπνήσαμε για να ετοιμαστούμε γύρισε και μας είπε "μαμά μετά από την Αθήνα θα γυρίσουμε σπιτάκι μας, εδώ στην Αγγλία;". Αυτό με έκανε να νιώσω τόσο καλά και ότι το έχει πάρει όλο αυτό το θέμα της μετακόμισης καλά. Γενικά στο ταξίδι ήταν πολύ καλός, κοιμήθηκε για αρκετή ώρα και έτσι βρήκαμε και εμείς τη ευκαιρία να ξεκουραστούμε. 

Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας, είχα κανονίσει να έρθει να μας πάρει ο μπαμπάς μου, αλλά καθυστέρησε λίγο να έρθει και ο μικρός μας έφαγε "που είναι ο παππούς και που είναι ο παππούς". Εντάξει όταν τελικά ήρθε και τον αγκάλιασα μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια, αλλά κατάφερα να τα συγκρατήσω. Ο Φίλιππος έτρεξε και του έδωσε μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί ρουφηχτό. Η χαρά μας ήταν μεγάλη. 

Ευτυχώς μας έκανε καλό καιρό, και ειδικά την πρώτη εβδομάδα ήταν απίστευτος. Πήραμε πολύ βιταμίνη D. Τη Καθαρή Δευτέρα την περάσαμε με τους γονείς μου, Πήγε ο Μάνος με τον μπαμπά μου στην ψαραγορά το βράδυ της Κυριακής και πήραν τα απαραίτητα. Τη Δευτέρα είχαμε αναλάβει κάποιες δουλειές για το μεσημεριανό. Ο Φίλιππος με τον παππού καθάρισαν τα μύδια και έψησαν στην σχάρα τις γαρίδες, ο Μάνος έφτιαξε το χταπόδι. Εγώ έφταιξα το φαγητό του Φίλιππου και το μυδοπίλαφο. Περάσαμε πολύ ωραία και φάγαμε και θαλασσινά, που στην Αγγλία είναι λίγο δύσκολα να βρεις καλά και φρέσκα.

Εδώ παίζει με το ηλεκτρικό κρεββάτι της νονάς του.

Βοηθάει τον παππού να καθαρίσει τα μύδια.

Επιβλέπει τον παππού στο ψήσιμο.

Η πρώτη βόλτα με τον νέο  του πατίνι.

Δεν γινόταν να μην επισκεφτούμε το πάρκο στο Φλοίσβο, αφού είχε τόσο καλό καιρό.

Τις επόμενες μέρες τις περάσαμε με πολλές βόλτες. Πηγαίναμε το πρωί κάτω στο ρολόι στη Δραπετσώνα να κάνει πατίνι ο Φίλιππος, δώρο από την γιαγιά του. Εντάξει, όπου και να πηγαίναμε το ήθελε μαζί του. Και τα απογεύματα, που έκανε ακόμα λίγο ψύχρα, κανονίζαμε να δούμε φίλους και συγγενείς.

Κανονίσαμε και πήγαμε και στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, που όλο το λέγαμε με τον Μάνο αλλά ποτέ δεν είχε κάτσει. Ήρθε και η αδερφή του Μάνου μαζί μας. Ήμασταν 4 ώρες εκεί και ο μικρός δεν παραπονέθηκε ούτε στιγμή. Είδαμε την παράσταση με τα δελφίνια, το αγαπημένο μου από όλα ήταν αυτό. Είδαμε λιοντάρια, τζάγκουαρ, τσιτάχ, πούμα, λεοπάρδαλης και τίγρης, που όλα ήταν σε μια φάση σιέστα. Μάλλον τους είχε βαρέσει ο ήλιος κατακούτελα. Γενικά ότι είχε να δούμε τα είδαμε.

Ρινοδέλφινα.

Ασιατικοί ελέφαντες.

Μακάο.

Ιαγουάρος.

Πούμα.

Λεοπάρδαλη της Περσίας.

Τίγρης της Σουμάτρας.

Καμηλοπάρδαλη και ζέβρα.

Λεμούριοι.

Τσίτα.

Καφέ αρκούδα.

Σουρικάτα.

Η επόμενη εβδομάδα μας τα χάλασε ο καιρός λιγάκι, άρχισε να κάνει κρύο και να ψιλοβρέχει, μάλλον μας προετοίμαζε για την επιστροφή μας. Μην καλομάθουμε στο καλό καιρό. Πήγαμε και σινεμά με τον Μάνο και την παρέα, κάτι που στην Αγγλία δεν το έχουμε κάνει γιατί δεν έχουμε κάπου να αφήσουμε τον μικρό.

Τον απασχολεί η βαφτιστήρα μου, η Ναταλία, για να τα πούμε
με την καλή μου φίλη και κουμπάρα Μαρίνα.

Δεν γινόταν να πάμε στον παππού και να μην κάνει τέντα.

Θέα από το καφέ στο Μουσείο Μπενάκη στο Θησείο.

Αγκαλιά με τον θείο μου. Ζωγραφίζουν.

Ένα έχω να πω ότι κουραστήκαμε πολύ αυτές τις 2 εβδομάδες, γιατί κάθε μέρα είχαμε κανονίσει να κάνουμε ή να δούμε κάποιον. Και βέβαια μπορώ να πω ότι δεν καταφέραμε να τους δούμε όλους.

Περάσαμε πολύ όμορφα και χαρήκαμε πολύ που είδαμε και μπορέσαμε να κάνουμε τόσο πολλά. Γεμίσανε οι μπαταρίες και είμαστε έτοιμη να πάμε πίσω στο σπίτι μας.