Ένα

Ένας χρόνος πέρασε, πότε πέρασε δεν το κατάλαβα. 

Σαν σήμερα γεννήθηκες αγάπη μου γλυκεία. Σαν τώρα το θυμάμαι πώς ήρθες στον κόσμο αυτό. Θυμάμαι κάθε μικρή λεπτομέρεια στο μαιευτήριο, τις πρώτες μέρες στο σπίτι. Το πρώτο βράδυ δεν έκλεισα μάτι, καθόμουν και σε χάζευα από πάνω μέχρι κάτω. 

Τώρα:

Είσαι ενός χρονού.

Έχεις 10 δόντια, και εγώ δεν ξέρω πόσες δαγκωματιές έχω νιώσει από αυτά τα μικρά δοντάκια.

Είσαι 8,5 κιλά και 80 εκ., ψηλός και αδύνατος σαν εμάς.

Μπουσουλάς, πας σφαίρα και δεν σε προλαβαίνουμε. 

Σηκώνεσαι και κάθεσαι άπειρες φορές μέσα στην ημέρα, λες και κάνεις γυμναστική.

Ξέρεις να ξεχωρίζεις τα ζώα της κιβωτού, το λιοντάρι, τον ελέφαντα, τη ζέμπρα και τη καμηλοπάρδαλη.
Όταν σε ρωτάω πώς κάνει το λιοντάρι μου κάνεις γκρρρρ.
Σφίγγεις τα χέρια σου και μου κάνεις το Hulk. 

Όταν σε ρωτάω πόσο με αγαπάς, σηκώνεις τα χέρια ψηλά στον ουρανό.
Λες μαμά και μπαμπά.

Είσαι μουρμούρης και πεισματάρης, αν δεν γίνει το δικό σου κάνεις χαμό.

Πονηρός όσο δεν πάει άλλο.

Χαμογελάς και φωτίζει όλο το δωμάτιο.

Έχεις τρελή αδυναμία στους παππούδες σου, δεν του αφήνεις να κάτσουν λεπτό.
Σου αρέσει να πετάς τα πάντα στο πάτωμα περιμένοντας να ακούσεις τον ήχο που κάνουν.

Χρόνια πολλά αγάπη μου!!! Σου εύχομαι να είσαι πάντα γερός και δυνατός. Να έχεις πάντα γύρω σου άτομα που σε αγαπάνε.